حاجبی در تهران به شاعری بزرگ بود و گویا شاعر چندان صحیح العملی نبوده و قصیده ای درباره ی امام علی علیه السلام و یا پیامبر ص هم سرود. اگر عامل بوده، امّا این شعرش اسلامی نبود: )حاجب، اگر معامله ی حشر با علی است من ضامنم، تو هر چه بخواهی گناه کن( شب، حضرت علی(ع) را در خواب دید و قصیده اش را برای حضرت خواند تا به اینجا که رسید، از امام احساس ناراحتی کرد. حضرت به او فرمود: شعر را عوض کن و چنین بگوی.
«حاجب، اگر معامله ی حشر با علی است شرم از رخ علی کن و کمتر گناه کن